نقد سریال پسران فراتر از گل ها(Boys over flowers)2009
شخصیت ها:
گو جون پیو:پسری 18 ساله و دبیرستانی.فوق پولدار و با شخصیتی لجباز و مغرور!
یون جیهو:پسری 18 ساله و دبیرستانی.فوق پولدار و باشخصیتی آروم و دلسوز!
سئو یی جونگ:پسری 18 ساله و دبیرستانی.فوق پولدار و باشخصیتی دختر باز و خونسرد!
سونگ ووبین:پسری 18 ساله و دبیرستانی.فوق پولدار و باشخصیتی منزوی و خونسرد!
گوم جاندی:دختری 18 ساله و دبیرستانی.تقریبا فقیر با شخصیتی لجباز و قوی ولی دلسوز و زحمتکش.
داستان سریال:
مدرسه شین هوا مدرسه ایه برای بچه پولدارهای کره که همه دانش اموزان اونجا بلااستثنا از خانواده های قدرتمند هستن.
در این مدرسه گروهی به اسم F4 وجود داره که تشکیل شده از 4 نفر از خوشگلترین،پولدارترین و قدرتمندترین پسرهای کره!سرگروه F4 گو جون پیو هستش که خانواده فوق قدرتمندی داره و خانواده ش صاحب اصلی مدرسه هستن و جون پیو سرگروه گروه محسوب میشه و ازهمشون قلدرتره.این 4 تا پسر از بچگی تنها دوستای هم بودن و باهم بزرگ شدن.این گروه به دلیل قدرت زیادی که داره هرکاری دلش بخواد میکنه و کسی جرئت قدعلم کردن دربرابرشون رو نداره.روزی برحسب اتفاق گوم جاندی که یک دختر کاملا عادیه گذرش به این مدرسه میوفته و یکی از دانش آموزان اونجارو که میخواد خودکشی کنه نجات میده!عوامل مدرسه هم برای قدردانی اون رو در مدرسه ثبت نام میکنن.گوم جاندی به خاطر شخصیتش حرف زور توکتش نمیره و از همون اول با اعضای F4 مخصوصا جون پیو مشکل پیدا میکنه و این سرآغاز اتفاقات تلخ و شیرینیه که قراره برای این دختر و 4 پسر پیش بیاد.....

نقد سریال:
موضوع داستان واقعا کلیشه و تکراریه.بازهم داستان پسر پولدار و دختر فقیر که هردوشون لجبازن و مدام باهم کل کل دارن و طی این لجبازیا اقا پسر از دختر خوشش میاد و در نهایت عاشق هم میشن اما... عشق اسان نمود اول ولی افتاد مشکل ها....
در طول 25 قسمت این سریال مدام شاهد این هستیم که زمین و زمان مانع به هم رسیدن جون پیو و جاندی به هم میشن بعد طی اتفاقاتی دور از ذهن باز به هم میرسن و همه چی گل و بلبل میشه ولی به2 ثانیه نمیرسه که دوباره مشکلات سرشون اوار میشه و روز از نو و روزی از نو.البته یه نکته ای هم هست که این سریال در زمانی ساخته شده که این موضوعات و اتفاقات اونقدر کلیشه نبوده و برای بیننده جذابیت داشته مخصوصا که ورژن کره ای این سریال برخلاف ورژن اصلی و ژاپنیش فوق العاده پرهزینه بوده و نتیجه این هزینه ها کاملا از زرق و برق سریال مثل ماشین ها و خونه های گرون قیمت استفاده شده مشخصه و همین به جذابیت سریال اضافه کرده.استفاده از بازیگرهای خوشگل و خوشتیپ که اون موقع اوج محبوبیتشون بوده دلیل دیگه ای برای معروفیت این سریال و ریتینگ بالاش محسوب میشه.همینطور برای اکثر بیننده های خارجی این سریال به دلیل سروصداهای زیادی که کرد اولین سریال کره ایه که دیدن هست(مثل خود من)برای همین با وجود ضعف های زیادی که داره بیننده روش تعصب داره(من خودم به ضعف هاش اعتراف میکنم ولی از ته ته دلم سریالو دوست دارم و برام خاطره برانگیزه).
نکته قشنگی که خودم خیلی دوست داشتم مظلومیت پنهان در شخصیت های این 4پسربود.به ظاهر همشون همه چیز داشتن ولی در اصل فقط همدیگه رو داشتن.تو مشکلات فقط میتونستن خودشون به دادهم برسن چون خانواده درستی نداشتن و آدمای اطرافشون هم فقط مگس های دور شیرینی بودن.معلوم بود که به هیچ قیمتی حاضر نیستن همدیگه رو از دست بدن به خصوصو جون پیو که با وجود قلدر بودنش در ظاهر نمیتونست دوستاش و عشقش رو از دست بده و آدم وابسته ای بود.
سریال از کمدی نسبتا قوی هم در اوایل سریال برخوردار بود که گاهی بینننده رو به قهقهه مینداخت.
نکات منفی:
داستان واتفاقات کلیشه و تکراری.همینطور زیادی کش دادن سریال.این سریال راحت تو 20 قسمت جمع میشد.25 قسمت زیاد بود.
به نظرم نویسنده کلا سونگ ووبین رو یادش رفته بود.کلا نه خونه ای نه خانواده ای هیچی ازش نشون داده نشد.دیالوگهاشم که خیلی کم بود.به نظرم بهتر بود نویسنده زندگی اون و مشکلاتشو بیشتر باز میکرد.
بازی بازیگران:
خوب.البته من از بازی کیم هیون جونگ در نقش جیهو راضی نبودم.میتونست خیلی قشنگتر شخصیت آروم و درد دیده جیهو رو دربیاره.

سکانس مورد علاقه م(طنز):
شب ولنتاین که جاندی و جون پیو تو مسابقه کول کردن شرکت کردن.یعنی عاششششققق قیافه عصبانی جون پیو و قیافه ذوق مرگ جاندی بودم.قهقه زدم با این تیکه سریال.
سکانس مورد علاقه م:
شب قبل از ازدواج جون پیو که با جیهو صحبت میکنه و بهش میگه:
به هیچ عنوان نمیتونم جاندی رو از دست بدم و ازش دست بکشم ولی اگه قرار باشه اونو به کسی بدم فقط و فقط به تو میدم.
مشخص بود که جون پیو چقدر به جیهو وابسته ست.
موسیقی متن(ost):
عالییییییی.شاید نزدیک به 20 ost اصلی داره ولی من عاشق اهنگ تیتراژ پایانیش به اسم because i am stupid بودم که این اهنگ برنده چند جایزه هم شد.
پایان سریال:
خوب و راضی کننده.
نمره سریال:
6.5

****

سلام ..خب کیه که این سریال قدیمی وبه نوعی نوستالژی رو نشناسه ..اکثرا با دو سه تا سریال به این وادی کشیده شدن ومعتاد شدن ..بعضی ها مثل من با سریال تو زیبایی ..وبعضی ها با این سریال ..وسریال یانگوم هرچند اون موقع که یانگوم میدیدیم فکر نمیکردم روزی بتونیم سریال کره ای رو بدون سانسور با زیرنویس به این راحتی ببینیم ..

جوری این چند تا سریال روی مخاطب ایرانی تاثیر گذاشته که به نوعی باید سردمدار سریالهای کره ای دونست ..حتی خود کره ای ها هم نمیدونن که این سریال چه جوری تونسته دل مخاطب های ایرانی رو به دست بیاره وخیل عظیم عشاق سریال کره ای در ایران رو به وجود بیاره ..

به هرحال ..از تکرار مکررات فاکتور میگیرم ..به نظرم سریالی بود که اگه درزمان خودش وجزو اولین سریالهایی باشه که دیدید بسیار خوش ساخت وبیشتر از اون جذاب بوده ..

مخصوصا برای ایرانی ها که همچین تمی تو ذهنشونه وفوق العاده اماده ان برای ارتباط برقرار کردن با سریال

به شخصه اون موقع که این سریال رو شروع کردم هیچ وقت فکر نمیکردم تا به اینجا پیش برم ..خیلی از روندش خوشم اومد وجالب تر از اون این بود که چه سریال پاک ودلنشینیه ..عشق ها همه پاستوریزه ..مرتب ..با یه رقیب عشقی انچنانی که همه ی ما ایرانی ها کلی داستان راجع بهش خوندیم ..

گوجون پیو وگوم جاندی وجیهو بازیگرهای تاثیر گذاری که اون موقع از دیدن عاشقانه ها یا کارهاشون عشق میکردیم ..

خلاصه که اون موقع همه چی تموم بود ..اما ..الان اگه همه ی ما به عقب برگردیم میبینیم سریال سرشار از غلو ..بزرگ نمایی ..سکانس های لوکس .هست که خب طبیعتا الان برای ما جلوه ای ندارن ..

واقعا اگر کسی باشه که تازه به وادی سریال های کره ای وارد شده وسریالهای خیلی متین ومرتبی مثل عاشقان ماه یا ملکه کی یا هیلر وشکارچی شهر رو دیده باشه دیگه رغبت نمیکنه به پسران حتی نگاه کنه ..

درنتیجه مسلما امتیازی هم که به سریال دادیم متفاوته ..من اون موقع شاید نه میدادم اما الان به نظرم هفت ونیم قابل قبوله ..به هرحال سریالیه که اکثرا بدون دلیل روش تعصب دارن وصحنه های این سریال مارو یاد اولین لحظه هایی که سریال کره ای رو با شور وهیجان شروع کرده بودیم میندازه ..

برای اطلاع از اخرین نقدها وگزارش های هفتگی به تلگرام نقد کره مراجعه کنید ..

https://t.me/naghdkoreh